کد مطلب:31830 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:639
پیوسته دشمن ستمگر و یاور ستمدیده باشید. در گفتاری ژرف و نغز، آن امام بزرگوار فرموده است: آگاه باشید كه ستم سه گونه است: ستمی كه هرگز بخشوده نمی شود، ستمی كه پیگیری می شود و ستمی كه رها گشته و آمرزیده می گردد.[1]. و اما آن ستمی كه هرگز بخشایشی در آن نیست، شرك ورزیدن به خداوند است چرا كه خود فرموده است: خداوند هیچگاه شرك به خود را نمی آمرزد. و اما ستمی كه آمرزیده می گردد همان است كه بنده به خود روا می دارد كه آن انجام گناهان خرد و ناچیز است. و اما آن ستمی كه رها نمی شود و پی گرفته می گردد، ستم بندگان به یكدیگر است كه سزای ظالم در آخرت [صفحه 53] با قصاص وی همراه خواهد بود. اما قصاص در آنجا بسی هولناك است. نه آنكه به زخم خنجر یا ضربه تازیانه باشد. قصاصی است كه اینها همه در برابر آن بسی ناچیز است.[2]. قرآن كریم از زبان لقمان حكیم می فرماید: و اذ قال لقمان لابنه و هو یعظه، یا بنی لاتشرك بالله ان الشرك لظلم عظیم[3]. لقمان به فرزندش گفت: فرزندم هرگز به خداوند شرك میاور چرا كه شرك به او ستمی بس بزرگ است. بزرگترین ستم، افترای دروغ بستن به ساحت قدس خداوند است و بزرگترین افترا، شریك قائل شدن به اوست. از همین روست كه قرآن در چندین آیه و چندین مناسبت می فرماید: و من اظلم ممن افتری علی الله كذبا كیست ستمكارتر از كسی كه به خداوند افترای دروغ می بندد؟ و الكافرون هم الظالمون[4]. كافران همان ستمكارانند. در داستان اقوام پیشین كه بر اثر شرك و كفر و تبهكاری عذاب خداوند بر آنان نازل گشته است تمامی آنان با وصف ظالم نام برده شده اند. چنانچه در سوره ی مباركه هود پس از ذكر داستان قوم نوح و هود و صالح و لوط و شعیب و نیز ماجرای فرعون و عذابی كه بر آنان نازل [صفحه 54] شد، آمده است: و كذلك اخذ ربك اذا اخذ القری و هی ظالمه ان اخذه الیم شدید[5]. و این چنین است عذاب خداوندی، آنگاه كه بر سرزمینی كه اهل آن ستمكارانند، فرود آید. به راستی كه عذاب او بسیار دردناك است. بنابراین بزرگترین ظلم، شرك به خداوند است و بزرگترین مظلوم، خداوند! و سفارش آن حضرت مبنی بر دشمن ستمكار بودن و یاور ستمدیده گشتن، دو معنا دارد: 1- معنای ظاهری آن عبارت است از دشمنی با كسانی كه نسبت به ضعیفان و زیر دستان ستم روا می دارند و یاوری ستمدیدگانی كه پناهی ندارند. 2- معنایی عمیق و ژرف كه همان پیكار با شرك و بی دینی و كوشش در راه برپا داشتن كلمه ی مقدسه ی توحید است. [صفحه 56]
و كونا للظالم خصما و للمظلوم عونا
صفحه 53، 54، 56.